بسم الله الرحمن الرحيم

 (18)بى علاقه بودن به دنيا

    يكى ديگر از ثمرات معرفت بى علاقه شدن به دنيا مى‏باشد، وقتى كه نور معرفت در قلبش تابيد واورا از ظلمات رهائى داد وحقايق را كشف كرد وبه مرحله يقين راه يافت ولذت معنوى رادرك كرد،ديگر به دنيا دل نمى‏بندد زيرا اومى داند كه دنيابازيچه ودنيا طلبان غافل از اين معنا.

    نكته:

    براى اهل معنا اين مطلب پوشيده نيست كه منظور از بى علاقه بودن به دنيا به اين معنا نيست كه انسان از آن بهره‏اى نبرد وترك دنيا نمايد، دنيا براى انسان مؤمن بهترين موقعيت را ايجاد مى‏كند به اين معنا كه اگر انسان به كمال ميرسد، واگر به مقام قرب الى اللّه نائل مى‏شود از بركت همين دنياى مادى مى‏باشد اگر اولياءاللّه به مقامات عاليه راه پيدا كرده‏اند به بركت همين عالم دنيااست ولذا دنيا به عنوان مزرعه براى آخرت مهيا شده است     قال رسول اللّه « صلى‏الله ‏عليه و‏آله »«الدنيا مزرعة الاخرة» اما آنچه كه مذموم است ودر باره آن نهى شده است علاقه به دنيا ودلبستگى به آن ،براى خود دنيا كه متأسفانه بعضى از مردم با اين كه مى‏بينند كه دنيا به كسى وفا نمى‏كند وعمر زود گذر است ،اما آنچنان در غفلت به سر مى‏برند كه گويا زندگى آنها در دنيا جاودانى است اما مؤمنين والواالباب به حقيقت امر واقفند وهيچ وقت به اين دنيا دل نمى‏بندند .

     دروصف دنيا وبى ارزش بودن دنيا ودلبستگى نداشتن به آن همين بس كه مولا الموحدين اميرالمؤمنين على بن ابى طالب « عليه ‏السلام »مى‏فرمايد: دنياى شما براى من ازاين كفش وصله شده ،بى ارزش ‏تر است مگر آن كه بتوانم احقاق حقى بنمايم ويا باطلى رادفع نمايم ...

    شيخ مفيد(قدس سره )روايت كرده كه مولاى متقيان ،اميرمومنان على بن ابى طالب « عليه‏ السلام » در سفر مكه به جانب بصره كوچ فرمود،به جهت دفع اصحاب جمل نزول اجلال فرموددر ربذه ،حجّاج مكه ‏نيز آنجا فرمود آمده بودندودر نزديكى خيمه آن حضرت جمع شده بودندتا مگر كلامى از آن حضرت استماع كنند ومطلبى از آن جناب استفاده نمايندوآن جناب در خيمه خود بجاى بود، ابن عباس به جهت آن كه حضرت رااز اجتماع مردم خبردهد واورااز خيمه بيرون آورد گفت: رفتم به خدمت آن حضرت، يافتم اوراكه كفش خود را پينه مى‏زند ووصله مى‏دوزد، گفتم:احتياج مابه آن كه اصلاح امر ما كنى بيشتر است از آن كه اين كفش پاره را پينه بدوزى، حضرت مراپاسخ ندادتاازاصلاح كفش خود فارغ شد،آن گاه آن كفش را گذاشت پهلوى آن يكتاى ديگرش ومرا فرمود:اين جفت كفش مرا قيمت كن، من گفتم: قيمتى ندارد، يعنى از كثرت اندراس وكهنگى ديگر قابل قيمت نيست وبهائى ندارد، فرمود: بااين همه چند ارزش دارد؟ گفتم: درهمى يا پاره درهمى، فرمود: بخداسوگندكه اين يك جفت كفش در نزد من بهتر ومحبوب تراست از امارت وخلافت شما،مگر اينكه توانم‏اقامه واحقاق حقى كنم ‏ياباطلى رادفع نمايم...(1)

    قال اميرالمؤمنين على ( عليه‏ السلام )...«ولالفيتم دنياكم هذه ازهدعندى من عفطة عنزٍ»(2)